അപഥസഞ്ചാരി ..!

ഒരായിരം വണ്ടുകൾ മൂളുന്നു ചെവികളിൽ
പ്രജ്ഞയിലാരോ നഖമിട്ടുരസ്സുന്നു..
അപഥ സഞ്ചാരിതൻ വികൃത ഭാവനയിൽ
പിരിയുന്ന നിൻ മുഖം തെളിയുന്നു പിന്നെയും..
വിഫലമാം സ്വപ്‌നങ്ങൾ തൻ രേതസ്സിലെങ്ങൊ..
തെളിയാതെ പോയൊരു ചിരകാല സൗഹൃദം,
പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങൾക്കണിയറയിൽ വീണ്ടും
തിറ കെട്ടിയാടുന്ന കരാള രൂപങ്ങൾ..!
വികൃതാക്ഷരം കൊണ്ട് ഞാൻ വരച്ചിട്ടൊരു
പ്രിയമുള്ള നാമവും തിരകൾ മായ്‌ക്കുന്നുവോ..
ഇനിയെന്തുണ്ട് ഓർമിക്കുവാൻ.......!
അടരുന്ന നിൻ മിഴിനീർക്കണങ്ങൾ ,
അധരങ്ങൾ കൊണ്ടൊപ്പുവാൻ മടിച്ചോരീ
പാഴ് ജന്മത്തിന്റെ തീരാത്ത ശോകങ്ങൾ ..,
നഗര രാത്രികൾ വിഷം നിറയ്ക്കുമീ സിരകളിൽ
ബോധക്ഷയത്തിന്റെ നിർവികാരങ്ങളിൽ
അപഥസഞ്ചാരത്തിൻ ചെളിക്കുണ്ടുകളിൽ
തളച്ചിടട്ടെ ഞാൻ.. സ്പന്തം മടങ്ങട്ടെ ...!