നിദ്ര

മനസ്സിലെ താഴ്വാരങ്ങളിൽ ശോകത്തിൻ
സായന്തനമിരുണ്ട്‌ തുടങ്ങുമ്പോൾ
അന്ധകാരത്തിന്റെ മൌനത്തിലെക്കാ
വളകിലുക്കങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ
ദുർ മരണത്തിൻ സ്വപ്നങ്ങളെൻ
പ്രജ്ഞയെ കാര്ന്നു തിന്നീടുമ്പോൾ
ജീവനില്ലാത്തോരീ സ്വർഗത്തിലേക്കെന്റെ
മുജ്ജന്മ ശാപത്തിൻ തീ പടർന്നീടുമ്പോൾ...!
ഭൂതകാലത്തിന്റെ പടവുകളിൽ
നിന്നുമീ വിറയാർന്ന ചുവടുകൾ
പിൻവലിക്കട്ടെ ഞാൻ ....
കണ്ടാലറിയാത്ത വീണ മോഹങ്ങളേ..
ആത്മാക്കളില്ലാത്ത അസ്ഥികൂടങ്ങളെ...
ഹൃദയ ഭിത്തിതികൾ ഭേദിച്ചെൻ
രുധിരമൊഴുകി... കറുക്കുമീ രാത്രി തൻ
മടിയിൽ തല വെച്ചു ഉറങ്ങട്ടെ ഞാൻ ഇനി
പോകട്ടെ ഞാനുമെൻ മൂക സംഗീതവും